Diagnostikimi i mangët i çrregullimeve mendore tek gratë

Në fushën e komplikuar të diagnostikimit të çrregullimeve të shëndetit mendor, ekziston një prirje shqetësuese që i prek në mënyrë disproporcionale gratë. Pavarësisht avansimit të metodave të diagnostikimit të çrregullimeve mendore, vijon të jetë prezent një nën-diagnostikim sistemik i grave, që e përjetëson një krizë të heshtur në kryqëzimin e mjekësisë me barazinë gjinore.

Çrregullimet mendore, duke filluar nga depresioni dhe ankthi e deri tek çrregullimet e të ngrënit dhe shqetësimet psiqike si pasojë e traumave, shpesh manifestohen ndryshe tek gratë në krahasim me meshkujt. Megjithatë, kriteret diagnostikuese kryesisht pasqyrojnë simptomat që kanë 'burrin në qendër', gjë që na çon në keqinterpretim dhe injorim të përvojave të grave. Ky trajtim i pabarabartë mund të ketë pasoja të thella, që përfshin diagnostikim dhe trajtim të vonuar dhe joadekuat.

Marrim shembull depresionin - një gjendje që prek mbi 300 milionë njerëz në mbarë botën, sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë. Gratë diagnostikohen me depresion pothuajse dy herë më shumë se meshkujt. Megjithatë, simptomat e grave shpesh ndryshojnë nga paraqitja stereotipike siç është trishtimi i vazhdueshëm. Për dallim prej kësaj gratë mund të shfaqin simptoma si: nervozizëm, lodhje, shqetësime trupore, të cilat shpesh anashkalohen ose keqinterpretohen, duke na çuar kështu në diagnostikim të gabuar.

Një shembull tjetër pikant është në fushën e çrregullimeve të të ngrënit. Pavarësisht shkallës së ngajshme të prevalencës në mes të dy gjinive, gratë diagnostikohen në mënyrë disproporcionale me çrregullime si anoreksia nervore apo bulimia. Ndonëse, çrregullimi i të ngrënit të tepërt, një gjendje që është e përhapur tek burrat po aq sa tek gratë, shpesh tek burrat kalon i pavërejtur për shkak të prezantimit të tij si një çrregullim i karakterit "femëror", duke e vazhduar stigmatizimin dhe duke penguar qasjen në kujdesin e duhur.

Ky nën-diagnostikim është përkeqësuar nga mospranimi historik i shqetësimeve shëndetësore të grave, një tregim i ndërthurur thellë me normat dhe paragjykimet shoqërore. Tendenca e fushës mjekësore për të minimizuar dhimbjen e grave dhe patologjizimin e emocioneve të tyre ka çuar në një pasojë të rrezikshme: vuajtja e grave shpesh të normalizohet dhe anashkalohet.

Perspektiva feministe mbi shëndetin mendor nënvizon nevojën urgjente për një ndryshim paradigmatik në diagnostikim dhe kujdes. Ajo bën thirrje për njohjen e simptomave të ndryshme, duke pasur parasysh bashkëveprimin e biologjisë, psikologjise dhe faktorëve socio-kulturorë në formësimin e përvojave të shëndetit mendor të grave. Kërkon një shkëputje nga qasja 'prêt-à-porter' në diagnostikim, të pëqafohet laramania e nuancave të çregullimeve mendore dhe të ofrohet trajtim dhe intervenim me ndjeshmëri gjinore.

Çfarë duhet bërë për të trajtuar këtë çështje urgjente? Para së gjithash, ofruesit e kujdesit shëndetësor duhet t'i nënshtrohen një trajnimi që ka në qendër diagnostikimin në bazë të ndjeshmërisë-gjinore dhe rëndësinë e të dëgjuarit me kujdes. Për më tepër, iniciativat kërkimore duhet t'i japin përparësi destigmatizimit të diskutimeve mbi shëndetin mendor dhe zgjerimin e qasjes në shërbimet gjithëpërfshirëse të shëndetit mendor.

Në luftën për barazi gjinore, le të mos e anashkalojmë betejën brenda mendjes - një betejë që kërkon mirëkuptim, ndjeshmëri dhe trajtim të mirëfilltë.

Kolumna është shkruar ekskluzivisht dhe vetëm për mollekuqja.mk. Të drejtat e publikimit i kanë vetëm mollëkuqja.mk dhe autori, sipas marrëveshes mes tyre.